Year: 2021 Volume: 17 Issue: b

Σύνοψη: Η παγκόσμια οικονομική ύφεση, η μείωση των θέσεων εργασίας και η απόσυρση ικανών στελεχών αυξάνεται συνεχώς στη σύγχρονη εποχή, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να αναζητούν επιτακτικά την ασφάλεια στον χώρο εργασίας και την επαγγελματική σταθερότητα. Ακόμη και πριν από την COVID-19 εποχή, τα σύγχρονα εργασιακά περιβάλλοντα αντιμετώπιζαν αβεβαιότητα λόγω τεχνολογικών αλλαγών, οικονομικών διακυμάνσεων και πολιτικής ανασφάλειας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εγγυηθούν σταθερή απασχόληση σε όλους τους εργαζομένους. Σκοπός της έρευνας ήταν να εξετάσει τα επίπεδα ασφάλειας της εργασίας για άτομα που εργάζονται σε πολιτιστικούς συλλόγους και που διδάσκουν ελληνικούς χορούς και να διερευνήσει εάν υπάρχουν διαφορές εξαιτίας του φύλου, της ηλικίας, της οικογενειακής κατάστασης ή της έλλειψης τυπικών προσόντων προκειμένου να δοθούν μαθήματα χορού. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 200 άτομα με μέση ηλικία 42 ± 9,78 έτη. Οι συμμετέχοντες στην έρευνα, εργάζονταν ως δάσκαλοι χορού σε πολιτιστικούς συλλόγους, µη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στην περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας, ΑΜ-Θ. Ως όργανο μέτρησης χρησιμοποιήθηκε η υποκλίμακα του «MinnesotaSatisfactionQuestionnaire», «ασφάλεια στον χώρο εργασίας», με πέντε θέματα π.χ. ερώτησης: η μελλοντική ασφάλεια που μου προσφέρει ο χώρος εργασίας. Οι απαντήσεις δίνονταν σε πενταβάθμια κλίμακα τύπου Likert. Για τη στατιστική επεξεργασία των δεδομένων της έρευνας πραγματοποιήθηκαν: ανάλυση αξιοπιστίας και αναλύσεις διακύμανσης για την εξέταση τυχόν διαφορών ως προς τα δημογραφικά χαρακτηριστικά. Από την ανάλυση αξιοπιστίας, ο δείκτης εσωτερικής συνοχής των θεμάτων του ερωτηματολογίου κυμάνθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα. Όσον αφορά τον οργανωσιακό παράγοντα «ασφάλεια εργασίας», η μέση τιμή του έδειξε ότι οι δάσκαλοι χορών νιώθουν αρκετά ασφαλείς στον εργασιακό τους χώρο. Από τα αποτελέσματα, δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ως προς το φύλο και τα χρόνια εργασίας, ωστόσο, σημαντικές διαφορές προέκυψαν ως προς την ηλικία και την οικογενειακή κατάσταση των συμμετεχόντων, με τους νεότερους σε ηλικία να παρουσιάζουν χαμηλότερο μέσο όρο στην ασφάλεια εργασίας και όσους δήλωσαν ότι είχαν οικογένεια να εμφανίζουν υψηλότερη αίσθηση εργασιακής ασφάλειας. Σε ένα περιβάλλον οικονομικής κρίσης και ύφεσης, οι διοικήσεις των πολιτιστικών συλλόγων θα πρέπει να βελτιώνουν τους οργανωσιακούς παράγοντες για το διδακτικό τους προσωπικό, η διοίκηση να επιδιώκει τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, ώστε να εξασφαλίζεται η παροχή υπηρεσιών με ποιότητα στους επαγγελματίες δασκάλους χορών, οι οποίοι θα αντλούν ασφάλεια και ικανοποίηση από τον χώρο εργασίας τους.