Year: 2017 Volume: 11 Issue: c

Σύνοψη: Ο όρος «επαγγελματική εξουθένωση» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1974 από τον Freudenberger, για την περιγραφή των συμπτωμάτων σωματικής και ψυχικής εξουθένωσης, σε επαγγελματίες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και, γενικότερα, σε χώρους που δημιουργούνται στενές σχέσεις μεταξύ επαγγελματιών και ατόμων που έχουν την ανάγκη του. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι, να διερευνήσει τη συμβολή της φυσικής δραστηριότητας στο σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης, και κατ’ επέκταση στην ποιότητα ζωής των νοσηλευτών που εργάζονται σε ψυχιατρικά κέντρα της Ελλάδας. Δείγμα αποτέλεσαν 100 νοσηλευτές. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια που αξιολογούνταν η επαγγελματική εξουθένωση, η ποιότητα ζωής και η φυσική δραστηριότητα. Χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο SF36, που θεωρείται ένα διεθνώς αναγνωρισμένο έγκυρο εργαλείο για την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής. Αποτελείται από 36 ερωτήσεις που κατανέμονται σε οκτώ παράγοντες: φυσική λειτουργικότητα, φυσικός ρόλος, σωματικός πόνος, γενική υγεία, ζωτικότητα, κοινωνική λειτουργικότητα, συναισθηματικός ρόλος, πνευματική υγεία. Το δείγμα της έρευνας δεν παρουσίασε υψηλή επαγγελματική εξουθένωση. Επίσης αποδείχτηκε η υπόθεση ότι οι νοσηλευτές ψυχιατρικών κέντρων δε βιώνουν υψηλό επίπεδο επαγγελματικής εξουθένωσης. Η φυσική δραστηριότητα δε συσχετίζεται άμεσα με την επαγγελματική εξουθένωση, αφού στο μόνο παράγοντα που επηρεάζει θετικά είναι τα «Προσωπικά Επιτεύγματα». Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας έδειξαν ότι η φυσική δραστηριότητα δεν επηρεάζει τα επίπεδα της επαγγελματικής εξουθένωσης. Από τα αποτελέσματα συμπεραίνουμε ότι η ποιότητα ζωής των νοσηλευτών που εργάζεται σε ψυχιατρικά κέντρα έχει επίδραση από τη φυσική δραστηριότητά τους. Συμπεραίνουμε ότι η φυσική δραστηριότητα δεν επηρεάζει τα επίπεδα της επαγγελματικής εξουθένωσης και η ποιότητα ζωής των νοσηλευτών που εργάζεται σε ψυχιατρικά κέντρα επηρεάζεται από τη φυσική δραστηριότητα.